مُشت روزها ،نشانه خروار سال ماست !
چند روز از قرن تازه گذشته است ؟،توی مشت روزهایمان چه میگذرد ؟
چند شب از قول و قرار پنهانی و پُر شورو وشوق مان به رویای بزرگ مان خوشبختی میگذرد؟
چقدر در آغوشش جا گرفته ایم ؟
رویای بزرگ ،معشوقه ای است که بهای بزرگ میخواهد !
او وسط میدان ایستاده و منتظر پیشکش قربانی های ما نه در خیال ، که در کشاکش واقعیت است .
او زخم و اشک را می بیند و از تنهایی و یآس هایمان خبر دارد .
رویای بزرگ ما، اضطراب و استیصال ما را خوب می شناسد .
معشوقه مان اما،جنگجویی می خواهد با محکم ترین دل برای وفاداریش.
قدم ها بزرگ می خواهد در شب های تاریک ترس و تردید .
تسلیم ترین دل را می خواهد در تکرار و امید.
به رویاهای بزرگ نمی شود جز با قدم های بزرگ رسید .
مُشت روزها نشانه خروار سالهای ماست .
یکبار دیگر! از جوانه های ایستادگی مان مراقبت کنیم .
مقاومت سنگ زیرین مراقبت است .
ما به رنج هایمان مرهم ،
به قلب هایمان خروشانی
و به چشمانمان درخشیدن بدهکاریم!
عکس : مجموعه شخصی ،استکهلم
آخرین نظرات: