photo :naturepics5352

امروز زودتر از گنجشک ها بیدار شده بودم .

امروز،خودش فهمیده بود که فرق خواهد داشت . پس بی مقدمه مثل غبار روی زمین نشست و اجازه داد من در اقیانوسِ هیچِ طلوع اندکی بیشتر بمانم .

در تاریکی حاصلخیزم قدم می زدم و منتظر بند مارپیچ نورانی ات بودم تا بیاید و مرا به تو متصل کند . بیست و یک دقیقه بعد من در جهان میانه ام بودم و خیره به آسمان رقصی تو.

تو تمام امروز بالای همه هیاهو ها بودی .همه اتفاق ها وقفه های کوتاه بودند . آدم ها پرسه زدن هایی موقت .

بالای وقت کشی های کامیلا ،بالای  خودنمایی های ادوین ،بالای دردسرهای میکائیل ،بالای خنده های آنا …

تو بالاتر از همه مشغول بودن بودی .

همه چیزها و همه آدم ها چیزی بیشتر از سرو صدای استکان ها توی یک قهوه خانه شلوغ وسط یک بازار نتوانستند باشند.

تو یک تنه علیه همه نازیبایی ها شوریده بودی و من میلی برای شادی با کسی یا چیزی نداشتم .

تو در اعماق ،در پشت دیدن ها و شنیدن ها ، در جریان زنده زیرین زندگی مشغول بودن بودی.

و همه چیز در همه جا فروکش کرده بود . همه آدم ها در پس زمینه زندگی نشسته بودند و همه اتفاقات به حاشیه سُر می خوردند و می افتادند .

و تو در حضوری محض دلبرانگی ات را به رخ می کشیدی .چه خوب که هیچ جایی  را برای هیچ چیز و هیچ کس باقی نگذاشته بودی .

امروز بی وقفه از بودنت سرریز بودم .همه چیز برای شادی ِرهایی ،برای ربوده شدن آماده بود و در شباهت بی نقص تو به آرامش ،تمام ،تمام ِ خیرگی ام ربوده شد…

حالا این ربوده شدن ،این رهایی، به قصد جان ،کمین کرده است .

جانی که برای شادیِ بودن تو ،برای رهایی ،می خواهد خودش را به بازی بگیرد…