هیچ کس نمی تواند ما را وادار به پاسخ به پرسش های زندگی کند .
و
همچنین هیچ کس نمی تواند ما را وادار به خوشبختی کند!
تا وقتی نخواهیم و اجازه ندهیم هیچ چیز نمی تواند آن لذت دمادم و ابدی که آرزویش را داریم را نشانمان دهد.
هر کسی، توان تحمل شادی به مدت نامعلوم را ندارد ! خوشبختی جسارتی مثل به آغوش مرگ پریدن می خواهد . دستانی برای گرفتنش ،درست پشت در سوالاتی سهمگین !
تا وقتی بی قید و شرط و تسلیم به سراغ پرسش های تاریک اما نجات بخش نرویم نمی توانیم از زیر بار نقاب ِخردکنندهِ زندگیِ بی اختیارمان بیرون بیاییم.
وقتی هیاهوی دیوانه وار ما برای بی بختی ،همواره کاسه ای مراقبت و امنیت برایمان ارمغان آورده است!
برای گذشته ای که مثل بره ای معصوم ما را بلعیده است !
برای امروزی که با فرسودگی دیوانه وار باید برچسب های موفقیتِ بیشتر و خیلی بیشتری را به سینه بچسبانیم تا سراب ترس ها و بی ارزشی ها را سیراب کنیم !
برای آینده ای که مهر و موم از گرباد هر حادثه باشد . برای حادثه هایی که جز اضطرابی دائمی چیزی از آن نمی دانیم در امان باشیم !
خوشبختی نمی تواند خودش را به ما تحمیل کند تا وقتی پرسیدن سوالات درست ِتلخ را به تعویق می اندازیم .
ناجیانی مثل :
چه کسی می تواند از امنیتِ شگفت انگیزِ کوچک و ضعیف بودن دست بکشد ؟
چه کسی توان بیرون آمدن از زیر سایه آرامِ،سرنوشت از پیش نوشته شده را دارد؟
چه کسی می تواند از اعتیاد شیرین توجه دست کشید ؟
چه انگیزه ای می تواند ما را وادار کند تا خود خواسته از مهربانی های بی دریغ دیگران در حق خودمان وقتی ناتوان از زندگی هستیم دست بکشیم ؟
چه کسی جرات هیولای قدرتمند بودن را دارد ؟
چه کسی می تواند سیاه پوشیدن و سوگواری برای معصومیت و مظلومیتش را در خلوت خودش تمام کند ؟
واقعیت این است که هیچ کس نمی تواند راه درخشیدن را نشان مان دهد ،وقتی خودمان ،خودمان را در تاریکی آسیب و احتیاط کوچکی و کودکی نگه داشته ایم.
مسئول خوشبختی خود بودن و نه دیگری! سخت ترین کار جهان است .
دیدن و تعهد تمام و کمال به آنچه بودیم ،هستیم و خواهیم بود عزت نفسی وفادار می خواهد . کاویدن خود می بایست ،مستمر و ملایم ، تنها کار درست زندگی بشود، تا وقتی که شایستگی خوشبختی و اعتماد به زندگی را بپذیریم و به خود اعتبار خوشبختی بدهیم .
باید آنقدر پیش برویم تا وقتی که تحمل، توان و جرات برداشتن تاج قربانی از روی سرمان را پیدا کنیم.
خوشبختی با فروتنی ،درست همان جا منتظر ماست!
آخرین نظرات: