یکی از بزرگترین رنج های آدمی این است که همیشه می داند “جواهری “در درونش دارد که بسیار می ارزد، اما توان و امکان ابراز آن را در خودش نمی بیند. بنابراین عمیق ترین تمنایش این می شود که کسی بتواند بی چشمداشت و انتظار ،و با چشم هایی جادویی آن گوهر را ببیند و  تحسینش کند.  آدمی ذاتا خود را بی هیچ تردیدی لایق ستایش می داند .

🖊️Adeleh

https://t.me/adelehziaei

adelehziaei.com