دیگران در آینه‌ی نگاه ما ، خودشان را می‌بینند و قضاوت می کنند. ما را می بینند . به ما لبخند می زنند . به امید اینکه آینه که ما هستیم آنِ زیباترشان، آن بهترشان را ، به آنها برگرداند . آرزو دارند ما “آن دورتر” ،آن روح با شکوه و کامل شان را پشت آن ظاهر ناکامل ببینیم .
آدم ها با حسرت و پریشانی به آینه ها پناه می برند .آدم ها ، آنها ،همه آنها ،همین حالا در جنگ های نابرابر با هیولاهای درون و بیرون شان حیران و سردرگم هستند.آنها همین حالا هم به‌اندازه‌ی کافی زیر انبوهی از انتقادها خم شده‌اند.

از ناتمام بودن‌هایشان،از ناکافی بودن هایشان بیشتر از مرگ می ترسند. آنها همین حالا هم در خشونتی ناخواسته و ندانسته با خودشان زیست می کنند.

همین حالا هم ، همه شان تنهایند و در پیچ و خمی جاده ای هستند که نمی دانند انتهایش کجاست .

ما محضِ نجات، محض جسارت زنده ماندن و زندگی ، دست مان را روی زخم هایی که آدم ها خودشان هم نمی دانند با آن چه کنند نگذاریم ! چشم مان را ببندیم و برای لحظه ای خدای کوچکی شویم که عامدانه دستش را بر زیبایی های پنهان می گذارد .

چشم مان را باز کنیم و تا می توانیم بزرگ‌ نمایی کنیم. کوچکترین و پنهان ترین نور آدم ها را به دام بیندازیم و قلب تشنه شان را به جرعه ای پذیرفته شدنِ بی قید و شرط سیراب کنیم .

بعید است نشان دادن ردپای خرابه هایی که به جای خانه رویاهایشان ساخته اند ،عشق آنها را به خودشان بیشتر کند . بعید است زُل زدن به شکنندگی‌ قدم هایشان ،آنها را قوی تر کند.بعید است لفاظی درباره نقص ها یشان ،جادو کند و آنها را بالای قله قاف خوشبختی بنشاند.

لمس کردن و به یاد آوردن مدام نقطه‌های ضعف و کاستی ، آدم هارا در چرخه اضطرابی بی‌پایان از بی کفایتی گرفتار می‌کند.

شاید لبخند بزنند . شاید سکوت کنند. اما بی آنکه بدانیم ،شاید ،همان نقطه در ناامیدی عمیقی ، دفن شوند .

پس چشم مان را ببندیم و دوباره باز کنیم و هر چقدر ناممکن ،به تمنای ندیدنی آدم ها برای دیدن” آن دورتر” ،آن روح باشکوه کاملشان احترام بگذاریم .

میانجی شویم . راهی برای عبور از شرم ناکی رنجی شویم که نمی دانند چرا دچارش هستند. از التیام انسان بودن شان مراقبت کنیم .

هر چقدر سخت، از به تباهی کشاندن امید شان طفره برویم . چشم مان را ببنیدم و اجازه دهیم در آینه ما قهرمان داستان شان را ببینند.

آنگاه می‌بینیم که چطور در برابرچشم های ما ، همچون ماه، به ‌درخشیدنی
کامل و بی نقص شکفته می‌شوند!

عکس : مجموعه شخصی