طنین شومان¹ منی ! من در کمین تو ام ! کمانی کشیده در ناگزیری رسیدن ! می دانم حادثه های زیادی برای ندیدن است

نخواهی هم بهار تماشایی ست . نخواهی هم جوانه ها را بیرون می کشاند . نخواهی هم امید دستش را می گذارد روی صورت روزها

  صبح را از لایه سوم شروع می کند ،دسترسی ندارد به اول و دوم ،دیشب گوش کودک را پیچانده و خنده اش را خشکاند

“photo by my”   ماجرای تو دستم را برای همه چیز باز می کند ! برای هر دلتنگی نیامده ای خوب هستی  . با دم

این تبلور روح زنانه جهان است! صدای معصومیتی که قرن ها شکنجه و سرکوب می شود . سفرش حالا به جغرافیای سوگواری به نام ایران

photo:naturepics5352 آنچه از او زاده شدم ، دشواری انتخاب واژه بود در پیوستگی روحم با افسون خاموشی. آنچنان صدایش بر پوستم دست می کشید که